Het is alweer jaren geleden dat ik Dry Martini’s aan het maken was op de Horecava. Elke keer als ik er moest werken was ik benieuwd naar de rest van de beurs. Helaas nooit de tijd of kans gehad om daadwerkelijk “de Horeca beurs van Nederland” te bezoeken. Op uitnodiging van Nightlife Magazine konden Roy en ik nu met eigen ogen zien hoe de rest van de beurs eruitzag.

Publiek

Met onze goede vriend de NS reisden we richting station Amsterdam RAI. Eenmaal aangekomen na een paar overstapjes (Waarom er geen directe sneltrein verbinding is snap ik ook niet) volgden we een horde mensen richting de RAI. We zijn uiteraard door de afgelopen jaren flink gewend geraakt aan het Venuez publiek. Dit was zeg maar… zeer divers…

Kaartje?

Eenmaal aangekomen bij de RAI werden onze A4tjes gescand bij de ingang, ik kreeg ineens het blaadje weer terug in mijn hand geduwd. Okeej dat had ik dus niet verwacht, dat stomme vel papier heb je toch helemaal niet meer nodig of zijn er mensen die heel graag hun uitgeprinte kaartje willen houden die ze eigenlijk toch al als pdf op hun computer hebben staan? Maar goed, nu ben ik gewoon aan het zeiken dus ik ga maar gewoon gauw verder.

Bavaria 0.0% witbier

Eenmaal binnen kreeg ik een miniblikje Bavaria 0.0% witbier in mijn hand geduwd door een lieftallige dame, eveneens in het wit en ik moet zeggen dat het niet eens zo verkeerd smaakte. Ik zie het al voor me, het is 38 graden in Juli en ik zit helaas achter mijn bureau te werken. Gelukkig is er een lichtpuntje, ik kan gewoon een 0,0% witbiertje drinken, mijn dag is weer goed.

Bitterbal of je leven

Eenmaal bijgekomen van mijn dagdroom liepen we de rest van de mensen achterna. Het leek wel alsof ze precies wisten waar ze naartoe moesten gaan. Toen we de felgroene vloeren betraden wisten we eigenlijk ook meteen waarom! Bitterballen, kippenvleugels, kipvingers, grote saucijzenbroodjes, kleine saucijzenbroodjes, cakejes, olijven, noten en andere lekkernijen waren in overvloed. Uiteraard had je er mensen bij zitten die je aan de kant duwden om zo sneller bij hun favoriete bitterbal te zijn. Op dat moment werd ik gebeld door Sanne, je kent haar wel, oud collegaatje, vriendinnetje en lieftallige hostess van Award Winning Vesper Bar! Ken je haar nog niet? Ga dan even naar Vesper. Ze was er nog niet zo lang en stond bij de Captain Morgan stand, laten we nou net helemaal aan de andere kant van de Horecava zijn.

De reis van verscheidenheid

Als je van de ene kant van de Horecava naar de andere kant van de Horecava loopt kom je erg veel verschillende sferen en vooral mensen tegen (Laten we trouwens niet de irititante trolley’s vergeten van de Deli XL waar je elke keer overheen struikelde als een niets vermoedende huisvrouw ineens stil gaat staan midden op het pad, als je ook op de Horecava was dan weet je waar ik het over heb). Niet alleen de kleur van de vloer is anders in elke hal maar ook de vibe die er hangt. Zo had je bij de Fast (Food) Service een hoop mensen die gratis eten wilden, Roy postte het volgende daarover op Facebook:

En bij Interieur was het weer vrij rustig.

Nachtleven

Na bijna een hele marathan te hebben afgelegd kwamen we aan bij Hal 7, Nachtleven. Nou ja, er was me nog wel iets bijgebleven toen we door hal 6 liepen om 7 te bereiken. Van die irritante in pak gehulde sales mannetjes die je heel graag hun payroll service willen aansmeren. Lijkt wel alsof ik in Utrecht door het centrum loop en word achtervolgt door zo’n verkoper uhh ik moet volgens mij eigenlijk straatmarketeer zeggen om je een slecht gevoel aan te praten zodat je een goede doel sponsort. Zo’n gevoel kreeg ik er een beetje bij, jij ook? Maar goed, Captain Morgan was niet zo moeilijk te vinden. Het was een immens bouwwerk met een soort van zwembadje aan de voorkant waar je een kleine piratenschip op afstand kon besturen, volgens mij hebben ze bij Madurodam of de Efteling ook zoiets als je geen idee hebt waarover ik het heb.

Van een afstandje zien we ook Sanne staan, na een kleine begroeting hadden we het plan om een heerlijk drankje te halen bij onze vrienden van Bols. Laat het nou net zijn dat Sanne niet zou drinken deze week, nou ja dat dacht ze. Nadat Roy een Cheesecake had gedronken (ziet er trouwens best grappig uit; een grote neger van bijna 2 meter die een fristi ogend drankje aan het drinken is), Sanne besloot haar Vanilla Berry Crush toch niet op te drinken en ik mijn Genever gehalte in mijn lichaam weer op peil had gebracht besloten we om onze vrienden van Nightlife Magazine een bezoekje te brengen. Voor degenen die het niet wisten, Sensez verzorgt het rubriek Mix It Up in Nightlife Magazine. Naast onze bijdrage is het blad ook in een nieuw jasje gestoken, erg mooi!

Nadat we een rondje door hal 7 hadden gewandeld en een Caipirinha hadden genuttigd bereid door Sten vd. Berg die bij een “Visit Brasil” stand stond kregen we toch wel een beetje trek. Misschien waren die ‘aasgieren’ zoals Roy op Facebook Posten toch niet zo gek. En ja hoor Sanne, Roy en ik gingen naar de zaal met duwende huisvrouwen en mannen met bitterballen voor hun ogen.

Kippenvleugeltje

Al snel kwamen we erachter dat onze aasgier powers niet echt optimaal ontwikkeld waren. Zowel Sanne, Roy als ik hadden niet de juiste instelling om naar een stand te lopen om zonder ook maar enige interesse in het merk een happie te pakken, gewoon omdat het een happie was en gratis was. Mocht er een oorlog uitbreken, dan kan ik met zekerheid zeggen dat wij de eerste mensen zijn die verhongeren. Gelukkig kregen we onverwachts een kippenvleugel in onze gezicht geduwd! Wat een redding! Na de kippenvleugels dachten we dat we het nu wel aankonden om de aasgier uit te hangen. Maar nee hoor, we lieten ons gewoon aan de kant duwen door 20 huisvrouwen die heel graag een kipvinger wilden hebben. Uiteindelijk kwam het besef, het is gewoon niet voor ons weggelegd. We gingen daarom ook maar gewoon een lekker broodje halen in het restaurant waar je gewoon voor moest betalen, en het voelde gewoon goed!

Hoshizaki

Nadat onze maagjes waren gevuld gingen we bij Hoshizaki langs waar Misja zijn ding aan het doen was. Goed ijs is natuurlijk een onderdeel van een goede cocktail. Zo kreeg ik mooie ronde ijsbal in mijn Yamazaki 12, Misja vertelde mij dat de ijsballen gewoon uit een machine kwamen en dat hij niet de hele dag ijs heeft zitten carven. Geniaal is het eigenlijk, minder hoekjes in het ijs betekent automatisch ook dat je minder snel smeltwater krijgt. Heerlijk toch als je in een kroeg staat en je krijgt een heerlijke longdrink geserveerd met ronde ijsballen of een whisky’tje met een ijsbal erin. Sanne was trouwens vooral erg verbaasd hoe goed de crushed ijs wel niet was, eigenlijk had ze ook wel gelijk. Het ijs bleef ongelooflijk lang goed!

Horecava

Nou denk je na het lezen van dit artikel dat de Horecava alleen maar uit aasgieren bestaat. Dat is eigenlijk niet wat ik met deze column wil vertellen. Horecava is “de Horeca beurs” van Nederland omdat het alle onderdelen van de horeca behandeld. Door de grote verscheidenheid heb je ook veel kans dat het publiek dat aanwezig is kennis maakt met dingen waar hij of zij normaal gesproken helemaal niet tegen zal komen. Dat is denk ik ook de kracht van de Horecava, de rest krijg je er gewoon bij.